De 27-jarige Mila, een pseudoniem om haar identiteit te beschermen, leeft al jaren in haar auto. Haar situatie werd nog complexer toen ze vorig jaar onverwacht zwanger werd. Ze vroeg bij de gemeente urgentie aan voor een sociale huurwoning, maar haar verzoek werd afgewezen. Nu, twee maanden na de geboorte van haar baby, blijft ze in haar auto wonen, geparkeerd op willekeurige locaties in Noord.
Leven op de Rand
Na een conflict met haar ouders werd Mila twee jaar geleden dakloos. Ze heeft geen contact meer met de vader van haar kind en heeft weinig tot geen ondersteuningsnetwerk. Ze beschrijft haar leven als “heel zwaar”.
Tijdens haar zwangerschap vroeg ze om voorrang voor een sociale huurwoning, maar de gemeente wees haar aanvraag af. Volgens de gemeente had Mila haar huisvestingsprobleem kunnen voorkomen door geen gezin te stichten zonder passende woonruimte. De gemeente voegde eraan toe dat de huidige wooncrisis strenge criteria voor urgentieverklaringen noodzakelijk maakt.
De Angst van het Slapen in een Auto
Mila parkeert haar auto elke avond ergens in Noord. Na een inbraak in haar auto, waarbij haar telefoon en horloge werden gestolen en ze werd aangevallen, is ze bang geworden en kiest ze voor afgelegen parkeerplaatsen. De slapeloze nachten en de angst maken het moeilijk voor haar om de dag door te komen.
Een Glimp van Hoop
Recentelijk heeft een rechter geoordeeld dat de gemeente de zaak opnieuw moet bekijken. De rechter stelde dat de gemeente een beter gemotiveerde afweging had moeten maken tussen het belang van het kind van Mila en het terughoudende beleid van urgentieverklaringen. Binnen drie weken zal Mila horen of de gemeente alsnog een urgentieverklaring kan afgeven.
“Ik weet niet wat ik kan verwachten, maar ik hoop dat het lukt. Dan kan ik op zoek naar een huis. Zodat ik gewoon met mijn baby kan spelen en we een beetje de ruimte hebben. Mijn kind moet gewoon kunnen opgroeien met een dak boven haar hoofd. Daar hoop ik elke dag op,” zegt Mila.