Onzichtbare Ouderen: Verhalen van Ongedocumenteerde Immigranten

In de historische Mozes en Aäronkerk aan het Waterlooplein, worden momenteel de verhalen en portretten van ouderen die al jarenlang ongedocumenteerd in Nederland verblijven, tentoongesteld. Deze unieke expositie is het werk van voormalig asieladvocaat Mona van den Berg, die de missie heeft om deze vaak vergeten groep een gezicht te geven.

De Verborgen Verhalen

Een van de geportretteerden is Marian (64), een vrouw die tien jaar geleden uit Oeganda naar Nederland vluchtte. Marian, die haar seksuele geaardheid in haar thuisland niet kon uiten, zag haar asielaanvraag afgewezen omdat ze volgens de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) haar seksuele geaardheid niet voldoende kon onderbouwen. Haar verhaal, zoals dat van vele anderen, is te lezen op een informatiebord naast haar portret.

Naast Marian hangt het portret van Ruth (75), een verpleegkundige uit Pakistan. Ruth vluchtte 25 jaar geleden naar Nederland na beschuldigd te zijn van moord na de geboorte van een doodgeboren kind. Ondanks vier asielaanvragen, werd Ruth telkens afgewezen. Ze leeft nu met hartproblemen, diabetes en depressie.

Onder de Radar

Deze tentoonstelling werpt licht op een groeiend probleem: het toenemende aantal ongedocumenteerde ouderen in de stad. Het exacte aantal is moeilijk te bepalen, aangezien velen van hen onopgemerkt blijven. Hulporganisaties uiten hun bezorgdheid over deze kwetsbare groep, die vaak moeilijk toegang heeft tot gezondheidszorg.

Bezoek de Tentoonstelling

De tentoonstelling is een kans om de verhalen van deze onzichtbare ouderen te horen en te begrijpen. Het is gratis te bezoeken op donderdag en vrijdag in de Mozes en Aäronkerk en loopt tot 22 maart. Het is een krachtige herinnering aan de menselijke kant van immigratie en de uitdagingen die ongedocumenteerde ouderen dagelijks onder ogen zien.

Plaats een reactie