Bo, een vrouw die lijdt aan de chronische ziekte fibromyalgie, is voor de tweede keer het slachtoffer geworden van diefstal. Haar felrode Canta, een onmisbaar vervoersmiddel voor haar, is gestolen. Door haar ziekte is lopen een uitdaging, waardoor ze nu aan huis gekluisterd is. “Mensen begrijpen niet hoe het voelt als je lichaam je in de steek laat,” zegt ze.
De onverwachte diefstal
“Hier stond hij,” wijst Bo, terwijl ze naar een vlek op de grond kijkt die aangeeft dat de Canta er al een tijdje stond. Ze had haar invalidenwagen al vier jaar. Haar vorige Canta werd ook al gestolen. “Die keer had ik hem niet goed op slot gedaan. Misschien was dat naïef, maar je verwacht niet dat iemand je Canta steelt. Deze keer had ik hem met meerdere sloten beveiligd.” Maar dat was niet genoeg. “Misschien moet ik er een kooi omheen bouwen,” grapt ze, maar de pijn in haar lach is duidelijk. “Maar dat zou toch niet nodig moeten zijn?”
“Mensen zien het als een grappig boodschappenwagentje en denken misschien dat je rijk bent,” zegt ze. “Maar het is oorspronkelijk een voertuig voor mindervaliden. Wie steelt zoiets? Het voelt alsof ze je benen wegnemen.”
Financiële uitdagingen
Een nieuwe Canta kopen is geen optie voor Bo met haar uitkering. Ze kocht haar gestolen Canta door hard te sparen en met behulp van een budget van de gemeente. Dit budget, het ‘persoonsgebonden budget’, wordt onder andere verstrekt voor hulpvoertuigen zoals een scootmobiel, maar niet specifiek voor een Canta. Volgens de regels moet je deze voertuigen verzekeren, waarvoor je ook een vergoeding krijgt binnen het budget. “Dat wist ik niet,” zegt Bo.
Een woordvoerder van de gemeente reageert op de situatie: “Het is hartverscheurend dat iemand een vervoersmiddel steelt dat zo belangrijk is voor iemand anders. Als gemeente vinden we het belangrijk dat alle inwoners kunnen deelnemen aan het openbare leven. We willen graag met haar kijken naar een passende oplossing.”
Crowdfunding voor een nieuwe Canta
Een vriendin van Bo heeft ondertussen een crowdfunding opgezet. Bo kan zich nu immers niet goed verplaatsen door de stad. “Ik ben haar enorm dankbaar. Als ik een nieuwe Canta krijg, wat ik hoop, dan zet ik die voortaan in de tuin.”